می پرسد از من کیستی؟می گویمش اما نمی داند

این چهره ی گمگشته در آیینه خود این را نمی داند!

می خواهد از من فاش سازم خویش را باور نمی دارد

آیینه در تکرار پاسخ ها ی خود حاشا نمی داند

می کاودم می گویمش:چیزی ازین ویران نخواهی یافت

کاین در غبار خوشتن چیزی از این دنیا نمی داند

می گویمش:گمگشته ای هستم که در این دور بی مقصد

کاری به جز شب کردن امروز یا فردا نمی داند

میگویمش:آن قدر تنهایم که بی تردید می دانم

حال مرا جز شاعری مانند من تنها نمی داند

مگویم و می بینمش او نیز با آن ظاهر غمگین

آن گونه می خندد که گویی هیچ ازین غم ها نمی داند...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: